در سال ۱۹۴۸ اجرای هنرهای رزمی آزاد شد و دو تن از شاگردان قبلی دوجوی شوتوکان به نام‌های ماساتوشی ناکایاما و ایسائو اُباتا سازمان جدیدی را به نام انجمن کاراته ژاپن (JKA) به عنوان اولین تشکیلات رسمی کاراته در جهان بنیان نهادند. پس از آن کاراته ترویج یافت و در میان ارتش و دانشگاه‌ها و مدارس محبوب گردید. کاراتهٔ شوتوکان با برنامه‌ریزی‌های استاد ناکایاما در سطح بین‌المللی مطرح شد. انجمن کاراته ژاپن با تربیت استاد و اعزام آن‌ها به چهارگوشهٔ دنیا شروع به تبلیغ کاراته فوناکوشی یا همان شوتوکان نمود و این امر موجب خشنودی فوناکوشی نیز بود.
شوتوکان توسط ماساتوشی ناکایاما (۱۹۱۳–۱۹۸۷) دان ۹ (پس از مرگ، دان ۱۰) به صورت امروزی تر و علمی تر به جهانیان معرفی شده که به کمک نیروهای فیزیکی کارهایی که به نظر خیلی‌ها سخت یا غیرممکن می‌نماید را ممکن می‌کند. در این روش توجه خاصی به نیرو و سرعت می‌شود.
پس از ناکایاما دو تن از شاگردان ارشد وی هیروکازو و کانازاوا دان ۱۰ که نخستین قهرمان مسابقات رسمی جهانی کاراته بود، اقدام به تأسیس شوتوکان کاراته بین‌المللی (SKI) و استاد مرحوم هیده تاکا نیشی یاما دان ۱۰ نیز فدراسیون جهانی کاراته سنتی (ITKF) را که رقیب اصلی فدراسیون جهانی کاراته (WKF) به‌شمار می‌رود را در آمریکا تأسیس نمود و کاراته را درآمریکا پایه‌گذاری کرد.
سبک شوتوکان از نخستین و اصیل‌ترین سبک‌های کاراته در ژاپن و جهان و از سبک‌های فعال کاراته در ایران است که خود شاخه‌های متعددی دارد. تا به امروز ۹ شاخه متفاوت از سبک شوتوکان در فدراسیون کاراته ایران به ثبت رسیده‌است که مجوز رسمی فعالیت دارند.
نظر شما